Adam Didur - 150 rocznica urodzin artysty i śpiewaka
Przyjmuje się powszechnie, że typowy głos basowy obejmuje skalę około dwóch oktaw: od E w oktawie wielkiej do e, ewentualnie f w oktawie razkreślnej. Większość basowych partii operowych mieści się w tej rozpiętości. Głos Adama Didura miał skalę wyjątkową, bo sięgał w dół aż do C, a w górę do a razkreślnego. Pozwalało mu to wykonywać, z jednej strony partie przeznaczone na tzw. basso profondo, czyli głęboki bas, z drugiej sięgać także po partie barytonowe. Najlepiej czuł się jednak w repertuarze włoskim, francuskim i rosyjskim w partiach przeznaczonych na basso cantante (to nazwa włoska powszechnie przyjęta), czyli śpiewnych i o dość wysokiej tessiturze.