TEMAT:

Obiecałem, że będzie kilka fotek i trochę historii z okolic Wielunia i dzisiaj spełniam tę obietnicę.

Ziemia wieluńska (dawniej ziemia rudzka, łac. Velumensis Terra) – ziemia Królestwa Polskiego ze stolicą w Wieluniu, suwerenna część województwa sieradzkiego; od końca XVIII wieku część Kaliskiego.

Powstała w miejsce należącej do Wielkopolski starej kasztelanii rudzkiej, która była wymieniona w bulli gnieźnieńskiej z 1136 roku. Kasztelania ta w okresie rozbicia dzielnicowego należała do dzielnicy senioralnej. Pod koniec XII wieku ziemię rudzką dostał książę Władysław Odonic, którego wypędził w 1217 roku jego stryj Władysław III Laskonogi. Po nim władali nią piastowscy książęta śląscy z dzielnicy opolskiej: Kazimierz I opolski, którego żona Wiola tytułowała się księżną rudzką, i Henryk I Brodaty. Ponownie przyłączył do Wielkopolski Ziemię rudzką książę Przemysł I. Pomiędzy 1259 - 1261 w czasach władania nią księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego, Ziemia rudzka powiększyła się od strony południowej o Mykanów, Rybno, Kruszynę i Kłomnice. Po upadku grodu w Rudzie i zwiększeniu się gospodarczego znaczenia Wielunia, w 1281 roku przeniesiono siedzibę kasztelanii do Wielunia i odtąd w źródłach historycznych ziemia rudzka zastąpiona jest nową nazwą - ziemia wieluńska.

Ziemia wieluńska rządziła się osobno, mając własnych urzędników ziemskich (począwszy od podkomorzego) i sądowych. Wybierała jednego senatora mniejszego, którym był kasztelan wieluński. Miała starostwa grodowe: wieluńskie i ostrzeszowskie, i niegrodowe: bolesławskie i grabowskie. Na własnych sejmikach odbywanych w Wieluniu obierano 2 posłów. Wojewoda sieradzki mianował pod wojewodziego wieluńskiego i dowodził pospolitym ruszeniem tej ziemi.

Województwa łęczyckie i sieradzkie za swój mundur obywatelski przyjęły kontusz karmazynowy, wyłogi granatowe i żupan biały.

Spadkobiercą ziemi wieluńskiej są dzisiejsze powiaty: wieluński, ostrzeszowski, kępiński, wieruszowski oraz część oleskiego i pajęczańskiego.[wikipedia]



Dzisiaj ziemia wieluńska to tereny, na których większy przemysł nie istnieje, ludzi głównie utrzymują się z rolnictwa, drobnego handlu oraz przetwórstwa owocowo - warzywnego. Dla wielu rodzin agroturystyka stanowi źródło dochodu. Niemniej śmiało można powiedzieć, że tereny te mają ogromny potencjał do rozwoju turystyki, które nie w pełni są wykorzystane, bo tereny są prze-urokliwe.

Kilka obrazków.




:/








Trochę więcej z opisem: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... skiej.html

Czami jadąc gdzieś przypadkiem można zahaczyć o jakąś fajną miejscowość. Kaleń leży w bogatym zagłębiu owocowym pomiędzy Rawą a Grójcem.

Kaleń - pałac

Jadąc DK nr. 8 od Piotrkowa do Warszawy, w Rawie Mazowieckiej skręcamy w kierunku Białej Rawskiej, by po ok. 7 km. dojechać do bogatej wioski, gdzie po lewej stronie, wzdłuż pięknego, metalowego płotu wita nas okazała brama, przez którą wjeżdżamy na rozległy dziedziniec, stanowiący cześć starego zabytkowego parku. Jesteśmy w Kaleniu tuż przed samym pałacem.

Historia

Pałac został wybudowany w latach 1840- 45 dla Seweryna Jańskiego- kasjera Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Fundator pałacu wszedł w posiadanie miejscowego majątku poprzez kupno od spadkobierców Michała Chełkowskiego. Do zakończenia II Wojny Światowej pałac wiele razy zmieniał właścicieli. Po 1945 roku przeszedł w posiadanie miejscowego PGR- u , który szybko doprowadził do jego dewastacji. W czasie tym główenie użytkowany był jako mieszkania prywatne. Kilkakrotnie rozpoczynano i przerywano jego odbudowę i adaptację na nowe potrzeby. Ostatecznie pałac odrestaurowano w roku 1992. Przez jakiś czas właścicielem pałacu było Stowarzyszenie Filmowców Polskich. W latach 90 tych zabytek należał już do gminy.
Opis

Pałac murowany z cegły i otynkowany, posadowiony na planie prostokąty, o regularnej bryle, z dwukondygnacyjną, okrągłą wieżą zlokalizowaną przy narożniku północno- zachodnim. Wieża przekryta daszkiem stożkowym ze szpicem. Pałac parterowy, z wysokimi suterenami, z piętrową częścią środkową oraz mieszkalnym poddaszem przekrytym czterospadowym dachem o połaciach pobitych blachą. Elewacja frontowa 9 osiowa z 3 osiową, piętrową częścią środkową poprzedzaną czterokolumnowym, monumentalnym portykiem jońskim wieńczonym trójkątnym szczytem. Pod portykiem na wysokości piętra zlokalizowano balkonik. W szczycie umieszczono okno w formie łuku odcinkowego. Elewacja rozczłonkowana przez piastry jońskie, na osiach półokrągłe płyciny a w nich otwory okienne dekorowane zwornikami. Całość elewacji wieńczona drewnianą attyką w formie tralkowej balustrady, z filarami i wazonami. Od południa i zachodu umieszczono półokrągłe. ryzality. Elewacje boczne 5 osiowe z 3 osiowymi częściami piętrowymi umieszczonymi centralnie, wieńczonymi trójkątnymi szczytami. Układ wnętrz trzytraktowy z sienią i salonem na osi. W sieni zlokalizowano schody prowadzące na piętro. Całość skomponowana w duchu późnego klasycyzmu.
Park

Pozostałości parku krajobrazowego z 1912 r. skomponowanego według projektu Stefana Celichowskiego.

[polskie zabytki]

Więcej: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... -paac.html

Toszek na popołudnie.

Aby zwiedzić Toszek wystarczy trzy godziny. Ale warto też zaplanować trochę czasu na kawę w zamkowej kawiarni, bo klimat i wspomnienia niezapomniane.

Zapraszam więc na mała wirtualną wyciekę do Toszka.

Kolka fotek dla osłody.









Więcej fotek z opisem: szlakiibezdroza.blogspot.com/2013/01/toszek.html

Nie wiem kiedy tam piłeś kawe ale ja tam byłem 3 lata temu i z kaw były "parzona", "rozpuszczalna" i "kapuczino z tytki". Nie żebym był koneserem kaw ale zrezygnowaliśmy z kawy na zamku.

kofa napisał:

Nie wiem kiedy tam piłeś kawe ale ja tam byłem 3 lata temu i z kaw były "parzona", "rozpuszczalna" i "kapuczino z tytki". Nie żebym był koneserem kaw ale zrezygnowaliśmy z kawy na zamku.

Teraz jest inny najemca. Standard zapewne wyższy, tylko, że godziny otwarcia też nie zawsze dostosowane do potrzeb klienta. Gównie w weekendy jest wcześniej czynna. Natomiast kiedy przyjeżdżają wycieczki, to nie mają gdzie się kawy napić. :lol2:

Czasami nie wiem jak dobie gospodarki rynkowej, kawiarnia z świetną nazwą, bo nawiązuje tu tradycji rodowej, tak funkcjonuje? :luzak2:

Biała Rawska

Jadąc DW nr. 725 z Rawy Mazowieckiej w Kierunku Belska Dużego, po 13 km. dojeżdżamy do miasteczka, które nazywa się Biała Rawska.

Z tego miejsca rozchodzą się gwiaździście drogi w rożnych kierunkach. Zatem położenie miejscowości jest na prawdę bardzo dobre. Pomimo, że teraz nie odgrywa większej roli w kraju, w regionie stanowi centrum zaopatrzenia i zbytu dla miejscowej ludności, która związana jest głownie z ogrodnictwem, przetwórstwem i rolnictwem.

Klika fotek.








Więcej info tu: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... awska.html

Podążając szlakami i bezdrożami Mazowsza warto trochę czasu poświecić miastu o bogatej historii i tradycji jakim jest Rawa Mazowiecka.

Rawa Mazowiecka


Dziś Rawa Mazowiecka to niespełna 20-tysięczne miasto powiatowe w województwie łódzkim, leżące w widłach Rawki i Rylki, a więc w samym sercu Polski. Na mapie Rawę znajdujemy w miejscu, gdzie krzyżują się szlaki komunikacyjne Łódź – Warszawa oraz Warszawa – Katowice – Praga. Rawa Mazowiecka znajduje się przy drodze krajowej S8 Warszawa – Wrocław, 54 km od Łodzi, jadąc drogą nr 72 w kierunku Warszawy, na przecięciu dróg wojewódzkich 707 Nowe Miasto – Skierniewice oraz 726 Rawa Mazowiecka - Opoczno.
KILKA SŁÓW HISTORII

Pierwsza historyczna wzmianka o Rawie Mazowieckiej pochodzi z 1228 r. Nie wiemy do dziś jednak, kiedy dokładnie pojawił się gród rawski. Wielce prawdopodobnym jest, że znajdował się on na terenie dzisiejszej Anielskiej Góry, z którą związane są liczne legendy.

W roku 1321 Rawa uzyskała prawa miejskie, a w latach 1355-1370 wybudowano tu murowany Zamek Książąt Mazowieckich, którego sylwetka do dziś góruje nad miastem. Za panowania Siemowita III (XIV w.), którego cennym sprzymierzeńcem był Kazimierz Wielki, miasto pełniło funkcję stolicy całego książęcego Mazowsza.

W roku 1462 Rawa gościła Kazimierza Jagiellończyka, a po wcieleniu do Korony, miasto zostało stolicą województwa rawskiego i wyrosło na jedno z największych miast Mazowsza. Wieki XIV i XV były dobrym okresem w dziejach Rawy, wojny w niewielkim stopniu zniszczyły okolice, rozwijał się handel i rolnictwo. O tym, że Rawa w XVI w. była ważnym ośrodkiem, świadczy fakt, iż właśnie na rawskim zamku trzymano tzw. skarb kwarciany, do którego wpływała kwarta - podatek na utrzymanie wojska Rzeczypospolitej. Godnym odnotowania jest też sprowadzenie do Rawy jezuitów, którzy w 1613 r. mieli swój kościół N.P.N.M.P., a w roku 1622 ukończono budowę kolegium, w którym nauki pobierał Jan Chryzostom Pasek.

W drugiej połowie XVII stulecia miasto zostaje zajęte przez Szwedów, a zamek i zabudowa miejska doszczętnie zniszczone. W 1795 r. Rawa zostaje włączona do Prus, a od 1807 r. staje się stolicą powiatu rawskiego departamentu warszawskiego. Rozwój miasta przynoszą lata Królestwa Polskiego. W wyniku przeprowadzonej akcji regulacji zabudowy miasta, uporządkowano bieg ulic, powstał klasycystyczny ratusz oraz kamieniczki wokół rynku, a także park w stylu angielskim, tworzący wspólne założenie architektoniczne z rynkiem. Wiek XX to okres wzlotów i upadków miasta. Pierwsza wojna światowa prawie całkowicie zniszczyła miasto, lata międzywojenne to czas odbudowy i wzmożonych inwestycji, niestety przerwanych nagle II wojną światową. Rawa znów legła w gruzach.

Odbudowana po wojnie Rawa Mazowiecka, z nowo powstałymi zakładami produkcyjnymi i usługowymi oraz z zachowanymi perełkami architektonicznymi stanowi dzisiaj dla województwa łódzkiego ważny ośrodek przemysłowy, rekreacyjny i kulturalny. [Um.Rawa Mazowiecka]

Kilka fotek.












Warto zatem przy okazji jadąc DK 8 skręcić do centrum i na chwilkę zatrzymać się na kawę lub Pizzerinę.

Oczywiście więcej fotek z opisem tutaj: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... iecka.html

Pozdrawiam i życzę miłego oglądania.

Pławniowice - Zalew


W takie mroźne i śnieżne styczniowe dni, gdy choróbska kładą pokotem do łóżka, marzą się chwile pełne słońca i upalnego lata. No cóż, dni są już coraz dłuższe i w lutym przybędą nieśmiało pierwsze wiosenne ptaki, dlatego coraz tęskniej wyglądam tych pierwszych zwiastunów wiosny.

A tymczasem, warto planować, co by można zwiedzić, kiedy nastaną bardziej sprzyjające czasy. Można też powspominać jak było ubiegłego lata.

Pławniowice - Zalew (Zbiornik Wodny Pławniowice, Jezioro Pławniowice) - zbiornik wodny położony na terytorium gminy Rudziniec, w powiecie gliwickim,w województwie śląskim.

Nazwa zbiornika pochodzi od wsi Pławniowice i wraz z przyległymi terenami jest ogólnodostępnym miejscem rekreacyjnym. Powierzchnia jeziora wynosi 250 ha i dzieli się na zbiornik duży i mały. Zbiornik jest zasilany przez Potok Toszecki. W jego pobliżu przepływa Kanał Gliwicki

Zbiornik powstał w 1970 roku w wyrobisku po zakończonej eksploatacji piasków podsadzkowych.

Warto dodać, że w okolicy przebiegają dwa piesze szlaki turystyczne, dzięki którym możemy pozwiedzać ciekawe obiekty historyczne i turystyczne znajdujące siw na tym terenie.

Kilka fotek.














Więcej: szlakiibezdroza.blogspot.com/2013/01/pawniowice-zalew.html

A pałac w Pławniowicach zwiedzałeś? Byliśmy tam w ub. roku. Niestety zdjęcia kiepskiej jakości mam tylko z telefonu, więc dam jedno, aby nie zaśmiecać. Wokół jest piękny ogród (wstęp symbolicznie płatny). Prawie kwitły rododendrony. Po przeciwnych stronach ulicy zabytkowe budynki, m.in. poczta. Nad zalew też pojechaliśmy. Widać depczemy sobie po piętach



Gdyby ktoś miał ochotę wiosną na weekendową wycieczkę - www.palac.plawniowice.pl/index.php?q=25&id_q=1

belfi napisał:

A pałac w Pławniowicach zwiedzałeś? Byliśmy tam w ub. roku. Niestety zdjęcia kiepskiej jakości mam tylko z telefonu, więc dam jedno, aby nie zaśmiecać. Wokół jest piękny ogród (wstęp symbolicznie płatny). Prawie kwitły rododendrony. Po przeciwnych stronach ulicy zabytkowe budynki, m.in. poczta. Nad zalew też pojechaliśmy. Widać depczemy sobie po piętach

Obrazek

Gdyby ktoś miał ochotę wiosną na weekendową wycieczkę - www.palac.plawniowice.pl/index.php?q=25&id_q=1

Czyli byłaś na początku czerwca, skoro kwitły Rododendrony? Jeśli znajdę fotki, to wrzucę je tutaj.

Kilka letnich fotek pałacu w Pławniowicach.










szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... -paac.html

Trochę czasu opłynęło od tej zapominanej wycieczki. Jednak szukając innych zdjęć Natknąłem się właśnie na te i zaraz przed oczami mi stanęła ta pamiętna a zarazem urokliwa wycieczka.

Może kilka fotek?











Więcej info i fotek tu: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... opavy.html

Pałac w Szałszy.

Szybko zbliża się wiosna, dlatego warto wspomnieć o obiekcie który od Bytomia położony jest na odległość rzutu beretem.

Przez długie lata nie wiele się mówiło na temat tego zabytku. Co więcej, wielu mieszkańców Śląska nawet nie wiedziało o jego istnieniu. Pomimo tego, że położony jest przy często uczęszczanej krajowej drodze DK 78, łączącej Gliwice z Tarnowskimi Górami nie jest on zbytnio widoczny ze wspomnianej drogi.









Trochę więcej info: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... -paac.html

Nastrojowe Podlasie


Podlasie bardziej kojarzy się z byłym województwem Białostockim, jednak wcale do końca tak nie jest.

Całe Podlasie to szmat powierzchni, zajmujące po polskiej stronie trzy województwa. Podlaskie, oraz wschodnią część mazowieckiego i północna cześć woj. lubelskiego. Oraz geograficznie zachodnie rubieże Białorusi.

Natomiast Podlasie Południowe, zwane Podlasiem, rzadziej Podlasiem Lubelskim – jako region administracyjny, położony w środkowowschodniej części Polski, między Wisłą, dolnym Wieprzem. Jest to połać ziemi pomiędzy Tyśmienicą a środkowym i dolnym Bugiem, jednoczący ziemie zróżnicowane etnograficznie i historycznie. Jego głównym miastem są Siedlce.

Stąd też nazwa Podlasie jest często używana w Siedlcach (historycznie położonych na północnych rubieżach Małopolski, u zbiegu granic Mazowsza i właściwego Podlasia) jako synonim dużego regionu siedleckiego, zwłaszcza diecezji siedleckiej, czyli „podlaskiej”.

We wcześniejszym okresie, przed utworzeniem województwa podlaskiego (ze stolicą w Drohiczynie) w prowincji Korony Polskiej, południowe Podlasie nie sięgało do Wisły i Wieprza, natomiast w jego skład wchodziła ziemia brzeska.

Współcześnie Podlasie Południowe jako kraina, podzielone jest między dwa województwa: lubelskie (z Białą Podlaską) i mazowieckie (z Siedlcami).

Zdjęcia, które chcę pokazać dotyczą właśnie południowej części Podlasia.


Pozwolicie, że przybliżę te krainę, która dla wielu nie jest jeszcze odkryta.












lh3.googleusercontent.com/-ePbZG_7ULrw/U...edd49c229d2-crop.jpg



Więcej info z opisami: szlakiibezdroza.blogspot.com/2013/02/nastrojowe-podlasie.html

Dzisiaj chciałbym zwróć wasz ą uwagę na miłe miasteczko oddalone ok 120 km od Bytomia.

To Sucha Beskidzka.

Na początek trochę historii.



Historia miasta Sucha Beskidzka związana jest nierozerwalnie z dziejami całego regionu.

W okresie wczesnego średniowiecza tereny te pokrywała pierwotna Puszcza Karpacka, pozbawiona zwartego osadnictwa.
Tereny na których znajduje się miasto należały początkowo do księstwa opolskiego, później cieszyńskiego, a następnie do oświęcimskiego i zatorskiego .

Pierwsza wzmianka o Suchej datowana jest na rok 1405, w którym dokonana została jej lokalizacja na prawie niemieckim jako wsi prywatnej, szlacheckiej usytuowanej nad rzeką Suchą, zwaną obecnie Stryszawką.
Należy podkreślić, że tereny pozostające przed laty w granicach księstw śląskich znalazły się na początku XVII w. całkowicie we władaniu rodu Komorowskich, dając początek dominiom z centrum na zamku w Suchej.

Pierwszymi znanymi z nazwiska właścicielami Suchej byli Słupscy. W roku 1554 Gaspare Castiglione złotnik krakowski pochodzący z Florencji odkupił Suchą od Słupskich i dziesięć lat później został oficjalnie przyjęty w poczet "braci" szlacheckiej, przyjmując nazwisko Suski herbu Saszor. W roku 1608 Sucha, będąca już własnością Piotra Komorowskiego herbu Korczak, stała się centrum tzw. "państwa suskiego". Kolejni właściciele Wielopolscy herbu Starykoń, sprawni zarządcy oraz inicjatorzy wielu reform w sądownictwie i administracji dóbr, przyczynili się do znacznego ożywienia gospodarczego Suchej. Za czasów Branickich herbu Korczak, Sucha uzyskała prawa miejskie w roku 1896.
Ostatnimi właścicielami miejscowymi byli Tarnowscy herbu Leliwa.

Od roku 1867 Sucha znalazła się w granicach Powiatu Żywieckiego natomiast od roku 1924 włączona została do nowoutworzonego Powiatu Makowskiego i stan taki trwał do roku 1933, to jest do momentu zlikwidowania tego powiatu. W tymże roku miasto Sucha znów powróciło do Powiatu Żywieckiego.

Po napaści w 1939 roku hitlerowskich Niemiec na Polskę okupanci włączyli Suchą do Rzeszy Niemieckiej. Stała się ona granicznym miastem, gdyż zarówno Maków Podhalański jak i Zembrzyce należały do Generalnego Gubernatorstwa.

W okresie okupacji wielu mieszkańców Suchej uczestniczyło aktywnie w Ruchu Oporu (Armia Krajowa). Miasto przeżyło nalot amerykańskich superfortec B-29 w dniu 6 sierpnia 1944 roku, które wracając do Włoch po zbombardowaniu Rafinerii w Trzebini zrzuciły kilka bomb w rejonie stacji kolejowej powodując wśród okolicznych mieszkańców panikę i ucieczkę do lasu na Cholernym.

(Nazwa od położenia cmentarza, gdzie chowano umierających na Cholerę. Cmentarz "Cholerny" w tej chwili jest dość zaniedbany i jest położony na północnych stokach Magurki)

Jedna z bomb trafiła w restaurację dworcową, ale przebijając strop na szczęście nie wybuchła. Okres okupacji hitlerowskiej to czas wzmożonych walk oddziałów partyzanckich często wysadzających wojskowe transporty niemieckie. Niestety wśród ofiar tych wysadzeń znalazło się wielu suskich kolejarzy, którzy musieli obsługiwać te transporty.

Po zakończeniu wojny Sucha znalazła się znowu w Powiecie Żywieckim, ale w roku 1956 doczekała się utworzenia Powiatu Suskiego.

Niestety po reformie administracyjnej państwa w 1975 roku Powiat Suski został zlikwidowany, a miasto wraz z całym regionem włączone do Województwa Bielskiego.

W wyniku reformy administracyjnej przeprowadzonej w 1999 roku utworzony został Powiat Suski, który wszedł w skład Województwa Małopolskiego.

W tej chwili Sucha jest miastem powiatowym, natomiast przynależny tren nazywa się powiatem Suskim.

Kilka fotek:













Naturalne kaskady na rzece Stryszawce.




Dla tych, którym ciepło doskwiera.

Czytaj więcej: szlakiibezdroza.blogspot.com/201 ... idzka.html

Będzie jeszcze część na temat zamku w Suchej i o Karczmie Rzym.