TEMAT:

ghost70 napisał:

Ratnik napisał:

Ale ten temat już gdzieś jest na bytomskim i to pamiętam, że był całkiem głęboko poruszony. No chyba, że go usunięto.

Rzeczywiście temat domków fińskich był wielokrotnie poruszany (czasami powierzchownie a czasami głębiej) na bytomskim, jednak zawsze odbywało sie to w kontekście innych tematów. W zwiazku z tym, wiadomości rozrzucone są po całym forum. Jak już wspomniałem, wiele z tych informacji jest błędnych. Myślę, że nikomu nie zrobimy ujmy tworząc oddzielny (solidnie udokumentowany) temat dot. wyłącznie domków niemieckich i fińskich na naszym terenie. Z innych postów wiem, że ty Ratnik również posiadasz dużą wiedzę w przedmiotowym temcie i liczę, że bedziesz nią wspierał ten wątek.

Przepraszam za modyfikację mojego poprzedniego postu, w ten sposób wprowadziłem zamieszanie.

Jest osobny temat specjalnie dla domków fińskich, ale to tylko tak dla porządku piszę, nie marudzę

ghost70 napisał:

Może uda nam się przywrócić dobre imię domkom niemieckim. Jeżeli ktoś dysponuje jeszcze wiedzą lub dokumentacją zapraszam do dyskusji.

Wytężę zmysły, aby w poruszanym przedmiocie jeszcze powęszyć.

Ratnik napisał:

Przepraszam za modyfikację mojego poprzedniego postu, w ten sposób wprowadziłem zamieszanie.

:yeah: no to my se pogadali ...

Ratnik napisał:

Jest osobny temat specjalnie dla domków fińskich, ale to tylko tak dla porządku piszę, nie marudzę

Przejżałem ten temat. Rzeczywiście jakoś wcześniej nie trafiłem na niego. Szkoda tylko, że wszyscy plączą się w zeznaniach - z całym szacunkiem dla wszystkich A snuciu domysłów nie było końca i temat wygasł desantem Al Kaidy .
Skoro już Kris_61 zaczął od nowa to proponuję pociagnąć wątek i rozszerzyć o domki niemieckie.

Do rzeczy

Idea ciepłych domów drewnianych z prefabrykowanych elementów pojawiła się w Szwecji w 1930 roku. Z racji obfitości i dostępności niezbednego surowca w Skandynawii tematem zainteresowały się tartaki.
Myśl o budowaniu domów, które byłyby transportowane na plac budowy w częściach (w założeniu, niektóre można było nawet po montażu z powrotem rozłożyć i przewieźć do miejsca ich ponownego wznoszenia) kiełkowała w głowach Finów już kilkadziesiąt lat wcześniej, jednak to dopiero wojna rosyjsko-fińska, tzw. wojna zimowa 1939-1940, niejako zmusiła ich do wprowadzenia tego pomysłu
W 1939 roku, w Finlandii, w mieście Kivennapa, cieśla Tuomas Paavolainen rozpoczął produkcję domów w gotowych elementach pod wdzięczną nazwą Omatalo, co w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza „własny dom”.
Zamiłowanie Skandynawów do prostych pomysłów zaowocowało w późniejszym czasie m.in. takimi światowymi markami jak Ikea czy Lego. Tuomas Paavolainen marzył o takiej konstrukcji, którą każdy mężczyzna z dwoma pomocnikami mający podstawowe pojęcie o ciesielce, w krótkim czasie zamieni we własny dom.
Temat rozwijał się nad wyraz dobrze i już na początku lat 40-tych produkcja została przeniesiona do miasta Lohja nad Zatokę Botnicką, która stanowiła otwartą bramę dla rozwoju sprzedaży oraz dla eksportu, rozwijającego się wówczas głównie w kierunku pobliskich krajów skandynawskich i ZSRR.
Wyjątkowy popyt na te domy powstał jednak pod koniec II wojny światowej i zaraz po niej, gdy kataklizm wojenny pozbawił miliony ludzi dachu nad głową. Szykość i łatwość budowy takich domów przy jednoczesnym zachowaniu świetnych parametrów użytkowych i wyjątkowo taniej eksploatacji okazały się idealnym rozwiązaniem dla gigantycznego problemu mieszkaniowego w wielu krajach powojennej Europy.
W 1974 roku, ze względu na szybki rozwój firmy i wciąż rosnący popyt na domy gotowe Omatalo, większość produkcji i siedziba została przeniesiona bardziej na północ do Sonkajärvi, gdzie istniała już jedna z fabryk i gdzie łatwiej dostępne były zasoby leśne. Główna fabryka i siedziba Finndomo znajduje się tam do dziś a domy Omatalo sprzedawane sa w całej północnej i wschodniej Europie.
źródło: www.omatalo.com , www.finndomo.fi

13 marca 1946 r. na terenie należącym do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie, wzniesiono pierwszy dom fiński w Polsce.
Do końca października 1946 r. na terenie Warszawy zostało postawionych 410 domów fińskich mieszczących 550 mieszkań.
W 1947 r. w okolicach Katowic wzniesiono kilka osiedli domków jednorodzinnych, tzw. „fińskich”. Powstawały w pobliżu kopalń i były przeznaczone na mieszkania dla górników. Zespoły „finów” zbudowano na terenie Koszutki, Brynowa, Bogucic, Klimzowca i Kostuchny.
W 1949 r. powstało 50 kolejnych domów w Kostuchnie.
Łącznie wzniesiono w okolicy Katowic ok. 1000 domów. Liczbę domów fińskich postawionych w Polsce do roku 1960 szacować można w granicach 2-2,5 tys.

Fińskie drewniane domy modułowe trafiały do Polski od momentu zakończenia II wojny światowej różnymi drogami:

1.Z fińskich reparacji wojennych dla Związku Radzieckiego po przegranej w 1944 roku wojnie, która obciążyła Finlandię kontrybucją o ogromnej kwocie 300 mln dolarów wg kursu z 1938 roku. Elementy konstrukcyjne drewniaków, zostały przekazane przez Sowietów w darze dla zrujnowanej Warszawy. Nad Wisłę przybyły na przełomie maja i kwietnia 1945 r. w liczbie 500 sztuk, dostarczone koleją przez żołnierzy Armii Czerwonej.Wiele z tych domów było oznaczone napisem „Reperacja” napisanym cyrylicą na drewnianych elementach konstrukcyjnych (osiedle Ujazdów). W domkach fińskich zamieszkali pracownicy Biura Odbudowy Stolicy.

2.Sprowadzane bezpośrednio z Finlandii przez duże przedsiębiorstwa państwowe ze Śląska i Wybrzeża, które w ten sposób zapewniały swoim pracownikom przysłowiowy dach nad głową i płaciły za domy węglem i koksem. Pomysłodawcą i realizatorem takiego rozwiązania problemu „głodu mieszkaniowego” był Jan Mitręga, ówczesny minister górnictwa i energetyki.



Rosjanie usiłowali skopiować fińską technologię, więc przenosili produkcję również do własnych tartaków, ale jakość i precyzja wykonania nie była już tak wysoka jak w przypadku oryginalnych konstrukcji.

W znakomitej większości domy lokalizowane były na terenie nieuzbrojonym w media, stąd też kanalizacja i bieżąca woda pojawiły się w nich 10-20 lat później. Wnętrza domów wykończone były na fińska modę panelami drewnianymi na suficie i częściowo na ścianach. Pozostałe ściany były tynkowane. Domy posiadały oryginalne, fińskie schody, obróbki okienne, okucia, klamki i zawiasy. Na każdej kondygnacji znajdował się piec kaflowy.
źródło: www.fi ńskidom.info

Fińskie osiedla w Polsce
-Bielszowice

-Bytom (Szombierki, Miechowice)

-Czeladź

-Gdańsk (Zaspa)

-Knurów

-Katowice (Koszutka, Brynowo, Bogucice, Klimzowiec, Kostuchna, tereny między Załęską Hałdą, Załężem a Obrokami)

-Mysłowice (Wesoła)

-Piekary Śląskie

-Sosnowiec

-Warszawa (Pole Mokotowskie i osiedle Jazdów)

Ciekawe informacje. Ja znalazłem wątek poświęcony temu tematowi na: www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=688776

Cieszę się, że dołączacie do miłośników domków fińskich. Co prawda jakieś dwa lata temu otwarłem post poświęcony osiedlu tych domów w Miechowicach ale niech będzie że temat jest nowy. :yeah: Nie jestem zazdrosny. A sam temat jest ciągle aktualny i ciekawy. Dla mnie tym bardziej, że od kilkunastu lat mieszkam w jednym z tych domów. Dlatego chętnie podyskutuje i proponuję jednocześnie potraktować temat trochę szerzej. A więc nie tylko o tej ciekawej i niestandardowej konstrukcji ale o układzie urbanistycznym i infrastrukturze.

ghost70 napisał:

Tym bardziej, że dzisiaj mianem Rozbark określa się teren od Piekar aż po Chorzów.

Kiedys było inaczej?

ghost70 napisał:

Park naprzeciwko kościoła św. Anny - dzisiaj im.Mickiewicza nazywał się im.Goethego,

Na przeciw kościoła nie ma parku.Owy park Mickiewicza bądź jak to było dawniej Goethego jest naprzeciw oś.Arki Bożka.

A ja się cieszę z tematu, ostatnio kilka z nich oglądałam licząc rejony dla dystrybutorów gazetek i powiem Wam szczerze, ze do dziś jestem trochę zła, że jak planowaliśmy Bytom na docelowe miejsce zamieszkania, ktoś nas ubiegł w kupnie domku do remontu (nie pamiętam dziś, gdzie to było), darzę je wielkim hmm uczuciem, tak bardzo mi sie podobają.

Ktoś się tutaj zastanawiał ile tych domków jeszcze zostało. Kiedyś doliczyłem się ok. 320 w samych Miechowicach. Przyjmując że średnio w każdym zamieszkuje po 3 osoby to całe osiedle ma około 1000 osób. Na moje wyczucie tych pierwotnych mieszkańców zostało jakieś 30%. Reszta to już drugie a czasem trzecie pokolenie i wielu, jak ja zupełnie nowych, napływowych mieszkańców. Kiedyś ci ludzie znali się doskonale, dziś już podobnie jak w blokach. Ale pojawiający się obcy jest nadal rozpoznawalny. A takie sąsiedzkie znajomości czasami są lepsze od dobrego alarmu czy monitoringu. No i zawsze przed sąsiadami trzeba się bardziej starać, choćby dbając o swoje obejście.

jurda napisał:

Kiedyś ci ludzie znali się doskonale, dziś już podobnie jak w blokach. Ale pojawiający się obcy jest nadal rozpoznawalny. A takie sąsiedzkie znajomości czasami są lepsze od dobrego alarmu czy monitoringu. No i zawsze przed sąsiadami trzeba się bardziej starać, choćby dbając o swoje obejście.

Mówi się, że kiedyś przeciętny człowiek poznawał mniej ludzi w swoim życiu niż ten dzisiejszy, no ale za to tych, których poznał, poznawał lepiej. Kiedyś ludzie pieszo udawali się do sklepu czy do pracy (ewentualnie jechali autobusem, pociągiem), takie warunki powodowały konieczność socjalizacji, wymuszały znajomość z otoczeniem. Dziś ludzie samotnie zamykają się we własnych samochodach, oddzielają się w ten sposób od otoczenia i robią to tuż za progiem swego domu. I tak rano wyjazd, wieczorem powrót. Nie znają otoczenia, nie znają nawet nazwy ulicy biegnącej za ich domem. Kiedyś ludzie pracowali w swojej okolicy; dziś dzięki swoim samochodom mogą pracować daleko, dziś przez samochody konkurentów muszą szukać pracy daleko.

Proces powstawania osiedla domków

MephiR napisał:

^^^
http://www.fotohistoria.pl/main.php?g2_view=core.DownloadItem&g2_itemId=173786&g2_serialNumber=3

Fajne fotki. A sposób składania nie zmienia się do dziś. Polecam stronkę www.fincomfort.pl gdzie można cały proces oglądać na filmiku. Szczególnie radzę zwrócić uwagę na nowoczesne okna stosowane w oferowanych współcześnie domach tego typu. Co ciekawe nadal obowiązuje w nich zasada, że okno otwierane jest na zewnątrz a nie do środka. Taki system powoduje dopychanie okna do okiennicy i lepszą szczelność. Takie też były rozwiązania w tych naszych domkach. Dziś prawie wszyscy mają standardowo okna otwierane do środka pomieszczeń. co podobno ma ułatwić ich mycie.

Zima trochę przycisnęła więc trzeba do pieca dołożyć. No właśnie. Dołożyć do pieca, tylko co? Najpowszechniejszym sposobem ogrzewania domków fińskich na moim osiedlu jest piec węglowy połączony z kaloryferami. Taki system jak na razie jest najtańszy i dominuje w tym miejscu. Ale ma podstawową wadę. Znaczne nasilenie dymów i wszędobylskich sadzy. Dodatkowo wielu moich sąsiadów do pieca wrzuca co popadnie. Śmieci, jakieś pocięte opony czy plastiki. No i mamy komplet. Jak temu zaradzić? Po pierwsze pojawia się znowu możliwość częściowego dofinansowania na wymianę pieców starego typu na ekologiczne. Ale aby nie było tak fajnie to kwota dofinansowania nie może być większa niż 1500 zł. Co przy średnich kosztach takich pieców powyżej 5000 zł jest co najmniej skromną kwotą. Zamiany na inne paliwo niż węgiel raczej nie ma co liczyć bo na osiedlu nie ma gazu. Zaś ogrzewanie elektryczne jest jeszcze droższe. Podobnie olejowe czy pompa cieplna. Sporo poprawić mogło by zastosowanie np. solarów do dogrzewania ciepłej wody. Oczywiście jeśli robić to indywidualnie znowu koszty będą znaczne. Ale gdyby był to projekt masowej instalacji podparty np. unijnym dofinansowaniem? Podobnym jak w wielu gminach w całej Polsce. Wtedy koszty znacznie by spadły a korzyści dla środowiska byłyby znaczne. Więc może któryś z radnych zechciałby się tym tematem zainteresować i pilotować taki zbiorczy projekt. Halo czy ktoś mnie słyszy?

jurda napisał:

Znaczne nasilenie dymów i wszędobylskich sadzy. Dodatkowo wielu moich sąsiadów do pieca wrzuca co popadnie. Śmieci, jakieś pocięte opony czy plastiki

Szczególnie da się to zauważyć ok 7 rano lub po. 17 po południu :lol2:

Senda napisał:

Kilkadziesiąt ujęć z naszego miasta z lat 1946-2004 we fragmentach Polskiej Kroniki Filmowej. M.in. obie nasze elektrownie, budowa fińskich domków na Szombierkach, kopalnie, miechowicki Dom Kambatanta. Wpiszcie w wyszukiwarce nazwę naszego miasta www.kronikarp.pl/start

Tekst lektorski:
Wykonanie planu wydobycia węgla wymaga nowych sił roboczych. Przybywającym górnikom trzeba dać mieszkania.
Z Finlandii sprowadzamy za węgiel drewniane konstrukcje domków i specjalne ciepłe ściany zewnętrzne.
Montaż gotowych elementów postępuje bardzo szybko.
Oto fragmenty budowy osiedla w Szombierkach, gdzie 500 rodzin górniczych otrzyma pięcioizbowe domki. Przemysł węglowy wybuduje w tym roku na Śląsku 11 takich osiedli, na których stanie 2400 domków jednorodzinnych.












Domki dla górników, PKF 47/34, Kronika, 1947, Polska

Super link. Wiele ciekawych rzeczy można znaleźć