STANZA „Rzeczywistości równoległe: Entropia przez czarną materię”/ „Parallel Realities: Entropy Through Black Matter” by STANZA
Projekt łączy trzy miejsca: Dudley (Anglia), Bytom (Polska) oraz Charleroi (Belgia). Są to trzy słynne regiony górnicze, zwane również „Czarnymi krajami” (Black Counties). W ramach pracy zobaczymy obrazy generowane w czasie rzeczywistym przez ponad 90 kamer monitoringu i kamer drogowych ze wszystkich tych miejsc, łącznie będą one tworzyć jedno indywidualne doznanie artystyczne. Czarno-białe zdjęcia, wykonane w przeszłości oraz współcześnie, w tych samych trzech miejscach, będą się również łączyć w narrację wizualną przedstawiającą proces generatywny. Przedstawiony proces podlega ciągłym zmianom i odtwarzaniu, odwzorowując porządek w chaosie.
Autor nazywa ten projekt „Rzeczywistościami równoległymi” (Parallel realities), łączącymi wielokrotne doświadczenia tego samego miejsca w jedno doznanie. Przedstawiona wizja ciągle się zmienia i toczy dalej, z naszym udziałem, jak również bez niego. Ta praca będzie zmieniać się nieskończenie, albo przynajmniej do chwili, kiedy system ulegnie awarii.
„Plica polonica"
To wystawa zbiorową prezentującą prace artystów: Piotra Bujaka, Bogny Burskiej, Huberta Czerepoka, Mayi Gordon, Katarzyny Górnej&Jakuba Majmurka, Michała Korchowca, Jerzego Lewczyńskiego, Zbigniewa Libery, Jacka Niegody, Doroty Nieznalskiej, Patrycji Orzechowskiej, Krystyny Piotrowskiej, Stephanie Syjuco, Andrzeja Tobisa, Piotra Wysockiego.
Wystawa „Plica polonica", bazując na zjawisku oraz nawiązując do pejoratywnego znaczenia pojęcia, które wykształciło się w XIX wieku, ukazuje obecną sytuację Polski, w kontekście efektu zachodzących w ciągu ostatnich dwudziestu pięciu lat procesów modernizacyjnych oraz towarzyszących im porażek i sukcesów. W dzisiejszej potransformacyjnej rzeczywistości słowo nabiera nowych znaczeń. Projekt stara się odnaleźć i zobrazować dzisiejszą „kołtunerię” kulturową, prezentując prace artystyczne, które jak papierek lakmusowy, ukazują kwestie najbliższe debacie społecznej, a także drugorzędne elementy codziennego życia: przyzwyczajenia, potrawy, rozgrywki sportowe, ikonosferę ulicy, pamiątki historyczne, polskie kino czy modę.
Pokazywane w Kronice prace artystów odnosząc się do pojęć obecnych w polskiej świadomości społecznej, stawiają pytania w dyskusji na temat naszego miejsca w kraju i na świecie oraz tworzą pejzaż współczesnej Polski widzianej z perspektyw małych „narracji".
Jan Pfeiffer „Punkty wsparcia" / „Support Points”
Projekt „Punkty wsparcia” podnosi wątek długofalowego podtrzymywania przy życiu idei, wizji oraz ich przekładania na wizualny język form i znaków, zadaje również pytanie, jak można rozpoznać, że określony kierunek filozoficzny jest nadal istotny, aktualny i korzystny, a kiedy jest kontynuowany na siłę. Przygląda się on również sytuacji przeciwnej, kiedy uznana już wartość może zostać wykorzystana z nową energią i zgodnie z nowymi potrzebami. Podczas rezydencji w ramach programu „Projekt Metropolis” Jan Pfeiffer analizował kilka źródeł, przyglądał się przyjmowaniu znaczenia symboli, prowadził rozważania na temat tej chwili, w której „przechwytujemy” symbol i uznajemy go za swój własny. Kolejną kwestią było podtrzymywanie idei w organizacjach sportowych, gdzie przyglądał się tworzonym przez nie mitologiom i estetykom, a także kostiumom i flagom.
„Nocturnal Times" Paul Philipp Heinze (z cyklu „Sound Stories”)
Instalacja audiowizualna "Nocturnal Times" Paula Philippa Heinze odsłania głębokie i nieoczywiste, a zarazem nieodłączne aspekty Black Metalu, które ujawniają moc, która przyciąga do niego zróżnicowane grupy społeczne.
Sound Stories jest raczej opowieścią niż cyklem wystaw. Przywodzi zarówno intymny zapis doświadczania transformacji, jak i kształtowania się postaw antysystemowych. Pierwsze lata kapitalizmu stanowiły szczególny moment w dawnej Europie Wschodniej. Globalizowanie się lokalnej kultury, budowa „profesjonalnego” obiegu „dóbr kultury” stanowiło nie tylko szczególne tło, ale odgrywało pierwszoplanową rolę. Pomimo tego wyczuwalna jest pewna odrębność. Tę osobność kreślimy w szeregu narracji nie za pomocą wystawy, ale właśnie przypisów, komentarzy, wyimków. „Nocturnal Times” Paula Phillippa Heinze to pierwszy rozdział Sound Stories.
