Realizatorzy premierowej inscenizacji: kierownictwo muzyczne: Tadeusz SERAFIN, inscenizacja i reżyseria: Wiesław OCHMAN, scenografia: Jerzy DUDA-GRACZ, choreografia: Jarosław ŚWITAŁA
Bytomska premiera „Don Giovanniego” miała miejsce 29 maja 1999 r. i powstała w reżyserii Wiesława Ochmana, dla którego spektakl stanowił reżyserski debiut; kierownictwo muzyczne objął Tadeusz Serafin, a autorem choreografii był Jarosław Świtała. Niewątpliwym walorem przedstawienia była i jest ciekawa scenografia Jerzego Dudy-Gracza – wybitnego polskiego malarza, rysownika, scenografa i pedagoga, który w Operze Śląskiej był również autorem scenografii do opery „Carmen” G. Bizeta w pamiętnej realizacji Marii Fołtyn z roku 1988. Wznowienie sceniczne „Don Giovanniego” w roku 2014 stanowi zatem hołd złożony pamięci Artysty dokładnie w 10. rocznicę śmierci. Przed przedstawieniem we foyer Opery będzie miał miejsce wernisaż Jego obrazów.
Premiera w Operze Śląskiej: 29 maja 1999 r.
Przygotowanie sceniczne wznowienia: Feliks WIDERA, kierownictwo muzyczne wznowienia: Krzysztof DZIEWIĘCKI, współpraca muzyczna: Tadeusz SERAFIN, Mieczysław UNGER, przygotowanie chóru: Krystyna KRZYŻANOWSKA-ŁOBODA
Wielu historyków i znawców muzyki uważa, że „Don Giovanni” jest najlepszą operą spośród wielu, jakie Mozart napisał. Opera powstała na zamówienie praskiego teatru operowego, które złożono w styczniu 1787 roku, by już 29 października w Tylovym Divadle, Mozart zadyrygował jej prawykonaniem. „Don Giovanni” został ciepło przyjęty przez praską publiczność. Pierwowzorem postaci operowego Don Giovanniego był młody i przystojny szlachcic – Don Juan Tenorio, który rychło stał się symbolem kochanka wszystkich kobiet, dumnego i kłamliwego poskramiacza niewieścich serc, bohatera legend, pieśni, tekstów literackich, na stałe wpisanego w obszary wielu kultur. Dzieło Mozarta i Da Pontego na tle całej panoramy niezliczonych Don Juanów, jawi się jako absolutne mistrzostwo, doskonała harmonia formy i treści. W „Don Giovannim” odnaleźć możemy elementy zarówno pogodnej i lekkiej komedii, jak pełnego napięcia dramatyzmu, zawartych w zaledwie dwóch aktach historii „rozpustnika ukaranego”. „Don Giovanni” to rodzaj moralitetu, w którym notoryczny uwodziciel dostaje wreszcie zasłużoną nauczkę, i z pewnością jest to jedna z najzabawniejszych i najpopularniejszych oper Mozarta - opowieść o kochliwym, łamiącym niewieście serca Don Juanie (łączna suma podbojów głównego bohatera to, bagatela, 2065 kobiet…), który w wersji włoskiej staje się Don Giovannim…
