Sztuka kochania - Ars amandi – średniowiecze dla dorosłych

O cielesności, seksualności i celibacie w średniowieczu, o tym co wolno było kobiecie, a co mężczyźnie oraz jakie amulety i przedmioty związane z miłością znaleźć można w zbiorach Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu opowie Ewelina Gabała z Działu Archeologii już w środę, 12 lutego w ramach „Skarbów Muzeum Górnośląskiego”.

„Ars amandi” oznacza „sztukę kochania”, a wyrażenie to zaczerpnięte jest z dydaktyczno-żartobliwego poematu Owidiusza – „Ars amatoria”, w którym zawarte są przestrogi, pouczenia, wskazówki i kanon sztuki zalotów. Sztuce tej patronowała Wenus. W kontekście zbliżającego się Dnia Zakochanych Muzeum Górnośląskie proponuje opowieść o amuletach miłosnych oraz przedmiotach i zwyczajach związanych z miłością w okresie późnego średniowiecza. Spotkanie „Ars amandi – średniowiecze dla dorosłych” odbędzie się w środę, 12 lutego o godzinie 17.00 w świetlicy muzealnej Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu.

Miłosne artefakty sprzed wieków powstawały z potrzeby demonstracji uczucia, a ich forma i kunszt wykonania często przewyższają współczesne przedmioty. Zdecydowana większość wyrobów związanych z miłością miała formę obwodu zamkniętego i łączyła kochanków, czego doskonałym przykładem są pierścionki. W średniowiecznym świecie miłość ziemska przenikała się ze sferą sacrum, a podobne symbole wykorzystywano do opisywania zarówno uczuć do Boga jak i wybranki. Późne średniowiecze dostarcza nam wielu symboli, którym towarzyszą źródła pisane pomocne w ich interpretacji. Do nich niewątpliwie należy para kochanków, dla których pierwowzorem byli Adam i Ewa stojący pod drzewem Dobra i Zła. Scenie tej często towarzyszą napisy w bordiurze, jak na XIV-wiecznym amulecie miłosnym wykonanym ze skóry, a pochodzącym z bytomskiego rynku. Uczestnicy spotkania będą mieli wyjątkową okazję, by amulet ten zobaczyć na żywo.

Podejmując tematykę seksualności w średniowieczu od razu mamy dwojakie skojarzenia. Pierwszym jest wizja represji Kościoła rządzonego przez mężczyzn zobowiązanych do celibatu, w których świecie każde zachowanie seksualne lub nawet myślenie o seksie uważano za grzech i poddawano surowej pokucie. Nawet seks małżeński mający na celu reprodukcję bywał zaledwie tolerowany, gdyż seksualność była zagrożeniem dla zbawienia duszy człowieka. Drugim natomiast jest wyobrażenie mające zdecydowanie ziemski charakter, a przejawiające się w literaturze, sztuce oraz w przedmiotach codziennego użytku. Prezentowane powyżej poglądy odzwierciedlają sposób, w jaki ludzie żyjący w średniowieczu postrzegali siebie i swoją kulturę. Co interesujące oba te poglądy współistniały i przeplatały się ze sobą.

Termin: 12 lutego, godz. 17.00

Prowadzi: Ewelina Gabała

Miejsce: Muzeum Górnośląskie, świetlica muzealna, gmach główny

Subskrybuj bytomski.pl

google news icon